عقرب فروشی خوزستان

سرزمین ایران در زمان انسانهای غار نشین

در زمانی که بیشتر قسمتهای تازه اروپا از یخ پوشیده شده بود سرزمین ایران زیر آب قرار داشت . بخش مرکزی ایران که امروز از بیابانها و نمکزارهای بزرگ تشکیل شده در آن زمان دریاچه بزرگی بوده است که آب رودهای بزرگی که از کوههای مرتفع سرچشمه می گرفته است به این دریاچه بزرگ می ریخته است . بقایای ماهیان و صدفها و فسیل آنها که در این بیابانها پیدا شده است این گفته را ثابت می کند .
در این زمان که بین 10000 تا 15000 سال قبل از میلاد قرار دارد تغییر تدریجی آب و هوا باعث شد عهد بارانی از بین رفته و عهد خشک جایگزین آن شود که این عهد هنوز هم ادامه دارد .
کم شدن باران و سطح بلند دریاچه های داخلی باعث گردیده که آب این دریاچه به مرور خشک شود .
در این زمان انسانهایی که در سرزمین ایران زندگی می کردند در سوراخهایی که در محلهای پردرخت کوهها حفر شده بود به وسیله شاخه درختان سقف درست می کردند و در آنحا زندگی می کردند .
در بهار سال 1949 در ایران برای نخستین بار آثار بقایای انسان این عصر در حفار غاری در تنگ پیده در کوههای بختیاری واقع در شمال شرقی شوشتر پیدا شد .
خشک شدن روز افزون رودها که به علت دوره بی آبی بود موجب تغییراتی در شرایط زندگی انسان آن عصر گردید. دریاچه بزرگ مرکزی ایران روز به روز کوچکتر شد و رودها نیز گل و لای خود را در سواحل این دریاچه به جای گذاشتند که باعث گردید زمینهای حاصلخیز در این محل بوجود آید . جانورانی که در کوهها زندگی می کردند به سمت دشت حاصلخیز آمدند و انسانهای  آن عصر به وسیله شکار امرار معاش می کردند . این عهد که تاریخ آن رامی توان حدود هزاره پنجم قبل از میلاد تصور کرد پیشرفتی در تمدن ساکنان سرزمین ایران رخ داد که این تمدن بر اثر تاثیرات مختلف محیطی از جمله وضع طبیعی زمین، آب و هوا، تماس با همسایگان سرزمین ایران و هجوم و مهاجرت  دیگر قبایل به این سرزمین این تمدن شکل گرفت .
قدیمی ترین محلی که دردشت مرکزی سرزمین ایران شناخته شده منطقه سیلک در نزدیکی کاشان است که آثار سکونت اولیه انسان در این منطقه پیدا شده است .
دراین زمان نخستین پیشرفت در زمینه کوزه گری صورت گرفت و ظروف منقوش پیدا شد .
در اواخر این عهد نخستین اشیای کوچک مسین پدید آمد وانسان غار نشین تازه داشت طرز استفاده از فلز را می آموخت ولی هنوز طریقه ذوب آن را نمی دانست .
به این ترتیب انسانهای اولیه ای که درایران زندگی می کردند روز به روز بر اساس احتیاجی که داشتند پیشرفت کردند و حیوانات را رام کردند و از گوشت و پوست آن استفاده نمودند ودر فن کوزه گری پیشرفت کردند و ظروف برای خود تهیه نمودند . همچنین انسانهای اولیه وقتی که از غار به سمت دشت آمدند ابتدا از تنه و برگ درختان برای خود خانه تهیه کردند به مرور توانستند از خاک خشت درست کنند و بعد آنرا پخته و خانه برای خود درست کنند که آثار تمام این پیشرفتها را می توان در تپه های سیلک کاشان مشاهده نمود . همچنین فن تجارت نیز در بین قبایل دشت مرکزی ایران صورت می گرفته است .
انسان اولیه که در سرزمین ایران زندگی می کرده است در کنار بیابان مرکزی ایران سکونت داشته مناطقی که در آن بقایای اولین انسان پیدا شده است در سیلک کاشان ، قم، ساوه ، ری و دامغان بوده است بقایای آثار این انسان که دارای پیشرفت بسیار بوده است و درهزارههای بعدی زندگی می کرده و در نقاطی مانند گیان در نزدیکی نهاوند ، تل باکون نزدیک تخت جمسشید و همچنین شوش پیدا شده است .

 نویسنده آقای سعید اکبر