
تماشاگران تشنه خون و خشونت از یک سو، تو
را وادار میکنند برای گذران اوقات فراغتشان آدم بکشی و برده داری بی رحم
از سوی دیگر تهدیدت کرده اگر نتوانی رضایت امپراتور و همراهانش را جلب
کنی تو را زنده زنده در آتش میسوزاند!
برخلاف تصویر زیبا و حماسیای که از گلادیاتورهای عصر باستان
نشان داده میشود، این بردههای بیچاره زندگی مشقت باری داشتند و همیشه
بازنده بودند؛ چه در میدان جنگ برنده میشدند و با شمشیری خونین به سلول
خود بازمیگشتند و چه شکست میخوردند و خونشان با خاک کلزیوم در هم
میآمیخت! به همین دلیل است که بیشتر گلادیاتورهای جنگاور پس از مدتی
نمایش با استفاده از کوچک ترین فرصتی فرار میکردند تا زندگی را مثل یک
انسان تجربه کنند، نه یک حیوان خونخوار! هر چند همچنان زندگی این بردههای
جنگجو سوژه خوبی است برای پرده سینما یا صفحه تلویزیون؛ فیلم سینمایی «گلادیاتور» ساخته ریدلی اسکات با بازی راسل کرو و سریال آمریکایی «اسپارتاکوس» که هم اکنون طرفداران زیادی در جهان دارد، معروف ترین نمونههای این گونه محصولات هستند!
در آن روزها رومیها آمفی تئاترها و مبارزات گلادیاتورها را نشانه تمدن
خود میدانستند. پرورش گلادیاتورها هم سرمایه گذاریهای مطمئنی به شمار
میآمدند که داشتن قوی تری ن آنها افتخار هر اشراف زاده ای بود. جالب است
که در آن دوران هیچ کس در مورد اخلاق انسانی و حقوق بشر حرف نمیزد و
مخالفتی با این مبارزات وحشیانه نداشت. برده داران رومی هم با افتخار از شغل خود سخن