اروند واژه فارسی میانه است و به معنای بزرگ و پرشکوه آمده است و در دوران باستان به همه طول دجله و اروند امروزی گفته می شود. 
اگر اروند را با تلفظ اوروند بخوانیم به معنای آب رونده یا رودخانه می باشد. 
اروندرود رودخانه پهناوری است پرخروش که در شهرستان خرمشهر و آبادان جاری است و یکی ازرودخانه های مرزی ایران وعراق می باشد. طول بخش مرزی ا ین رودخانه 84 کیلومتراست. اروندرود که به آن شط العرب نیز گفته می شود از تلاقی رود خانه های دجله و فرات در نقطه ای به نام قرنه در 110 کیلومتری شمال باختری آبادان تشکیل می شود و به سوی جنوب خاوری از کنار شهربصره می گذرد، سپس داخل خاک عراق می شود، سپس شهرستان خرمشهر و آبادان را طی می کند و سپس در 8 کیلومتری جنوب اروند کنار به خلیج فارس می ریزد.
ریزشگاه اروند رود در ایران شهر اروند کنار و در عراق شهر فاو می باشد. اروندرود که به آن رودخانه وحشی نیز گفته می شود از قدیم الایام مورد کشمکش ایران وعراق بوده است و در طول جنگ تحمیلی نیز مورد کشمکش قرار گرفته است؛ رودخانه ای که بسیاری از رزمندگان برای دفاع از آن جان خود را از دست داده اند.
اما کمی در مورد اختلافات دو کشور بر سر این رودخانه بحث کنیم. در13 تیرماه 1316 قردادی بین دو کشورایران وعراق منعقد شد که طبق آن حق کشتیرانی درسراسر اروند به استثنای 5 کیلومتری از آبهای آبادان تا خط تالوگ به دولت عراق واگذارشد. بدین ترتیب اولین قرارداد در حوزه اروندرود که درچارچوب اهداف دولت بریتانیا بر ایران تحمیل شد و مالکیت عراق بر تمام اروندرود به استثنای آن 5 کیلومتر گسترش یافت ولی با کودتای عبدالکریم قاسم در آذر 1338 اروندرود به بحرانی حاد در روابط ایران و عراق مبدل شد. روابط دو کشور در شرایطی وارد بحران جدیدی شد که حسن البکر(رییس رژیم کودتای عراق) ادعای حاکمیت مطلق عراق براروندرود را مطرح کرد و مقامات بعثی تصمیم گرفتند اسناد و مدارک کشتی هایی راکه وارد اروندرود می شوند را بازرسی کنند. به دنبال این تصمیم در26 فروردین 1348 وزارت امور خارجه عراق آبراه شط العرب را جزء لاینفک خاک عراق نامید و از ایران خواست پرچم های خود را از روی کشتی ها پایین بیاورد. به دنبال این اقدام دولت ایران دراردیبهشت 1348 عهدنامه مرزی 1937 را ملغی و تمایل خود را به انعقاد قراردادی مبتنی بر خط تالوگ اعلام کرد. این رویداد روابط دو کشور را تا حد برخورد نظامی پیش برد، ولی با میانجیگری هواری بو مدین در جریان اجلاس سران اوپک، در این قضیه توافقاتی صورت گرفت که بعدها با وقوع انقلاب اسلامی این اختلافات پایان یافت، زیرا به موجب بیانیه الجزایر و با پذیرش خط تالوگ به عنوان خط مرزی دو کشور عملاً حاکمیت ایران بر اروندرود پذیرفته شد. ولی این موضوع پس از استقامت مردم ایران در 23 مرداد 1369 صدام حسین (رییس جمهور عراق) با ارسال نامه ای به اکبرهاشمی رفسنجانی (رییس جمهور وقت ایران) تمام شرایط ایران را برای برقراری صلح میان دو کشور پذیرفت. بدین ترتیب صدام حسین برای صلح با جمهوری اسلامی به پذیرش معاهده ای تن داد که زمانی با لغو آن جنگ علیه جمهوری اسلامی را آغاز کرد ه بود و بدین ترتیب اروند رود جزء لاینفک خاک ایران شد.